Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ατύχημα;

Η κακιά η ώρα…

Ήταν να γίνει…

Ποιος το περίμενε αυτό;

Τόσα χρόνια δεν είχε συμβεί τίποτε…

Ατυχία…

Δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο κακό…

Άμα δεν σε θέλει….

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτές τις εκφράσεις οι οποίες στην ουσία, ακούσια ή εκούσια, αποκρύπτουν ή σκεπάζουν την πραγματική αιτία ενός ατυχήματος δίνοντας ένα "άλλοθι" για να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, τις ίδιες συμπεριφορές που θα μας οδηγήσουν νομοτελειακά ξανά σε ατυχήματα.

                                                                                                                Φωτογραφία από Jimmy Chan (pexels.com) 

Κατ’ αρχήν από μόνος του ο όρος «ατύχημα» είναι ασαφής και μοιρολατρικός θα έλεγα, και πολλές φορές είναι το χαλί κάτω από το οποίο κρύβουμε τις πραγματικές αιτίες δυσάρεστων συμβάντων. Για παράδειγμα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) θεωρώντας ότι τα τροχαία ατυχήματα είναι προβλέψιμα, άρα μπορούν να αποφευχθούν, καλεί όλους τους εμπλεκόμενους σε θέματα οδικής ασφάλειας να μην χρησιμοποιούν τον όρο «ατύχημα» για τροχαία συμβάντα καθώς αυτά κάθε άλλο παρά τυχαία συμβαίνουν. Συστήνει ως εκ τούτου να γίνεται ένας σαφέστερος προσδιορισμός - περιγραφή του συμβάντος όπως, εκτροπή οχήματος, σύγκρουση οχημάτων κλπ. γεγονός που δίνει μία πληρέστερη εικόνα περί των αιτιών ενός ατυχήματος.

Γιατί τα ατυχήματα δεν συμβαίνουν έτσι απλά από μόνα τους, από έλλειψη τύχης (α στερητικό + τύχη). Προκαλούνται εξαιτίας συγκεκριμένων παραγόντων, με την ανθρώπινη συμπεριφορά βέβαια να βρίσκεται με διαφορά στην πρώτη θέση. Απροσεξία, αμέλεια, επιθετική συμπεριφορά, υπερεκτίμηση δυνατοτήτων, μη τήρηση κανόνων ασφαλείας, έλλειμμα εκπαίδευσης ή εμπειρίας, έλλειψη επίβλεψης (στα παιδιά), χρήση αλκοόλ ή ουσιών κ.ά.

Το ατύχημα βέβαια δεν είναι κάτι που αφορά εμάς, δεν θα συμβεί ποτέ σε εμάς. Τα ατυχήματα συμβαίνουν μόνο στους άλλους! Αυτή η αντίληψη - νοοτροπία είναι, δυστυχώς, βαθιά ριζωμένη μέσα μας, αποτελώντας, κατά τη γνώμη μου, την μεγαλύτερη τροχοπέδη στη δημιουργία μίας κουλτούρας πρόληψης όπου η ανθρώπινη ζωή θα βρίσκεται στο επίκεντρο

Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν είμαστε μόνοι σ’ αυτόν τον κόσμο και ότι η αναγνώριση της προσωπικής ευθύνης ως της βασικής αιτίας πρόκλησης των ατυχημάτων αποτελεί το πρώτο μεγάλο βήμα για την πρόληψή τους. Η υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής, ο οποίος θα σέβεται τους γύρω μας και θα έχει ως προτεραιότητα την προάσπιση της υγείας και της ασφάλειας είναι μία ευθύνη που βαραίνει όλους μας.

 «Τα ατυχήματα που μπορούν να αποτραπούν, αν δεν τα αποτρέψουμε λόγω αμέλειας … τότε αυτό δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια δολοφονία»

                                         Sarvepalli Radhakrishnan                                                                                                            (Ινδός φιλόσοφος και Πρόεδρος της Ινδίας, 1962-1967)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άλλο λιποθυμία, άλλο ανακοπή!

Πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις. Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις αυτές συγχέονται, άλλες φορές εξαιτίας του άγχους, άλλες εξαιτίας ελλείμματος εκπαίδευσης ενώ κάποιες φορές μία λιποθυμία “βαφτίζεται” ως ανακοπή με απώτερο σκοπό την συγκομιδή likes και κοινοποιήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με στόχο την προβολή αυτών που επανάφεραν τ o άτομο στη ζωή από την “ανακοπή - λιποθυμία”.   Ας δούμε πρώτα τι θα πρέπει να γίνει όταν ένα άτομο καταρρεύσει και στη συνέχεια θα αναλυθούν με περισσότερη λεπτομέρεια όλα τα παραπάνω. Σύμφωνα λοιπόν με τις κατευθυντήριες οδηγίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αναζωογόνησης το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνετε μόλις κάποιος καταρρεύσει και εφόσον ο χώρος είναι ασφαλής είναι να ελέγξετε αν υπάρχει αντίδραση, αν έχει δηλαδή αισθήσεις. Αυτό γίνεται δίνοντας δύο ερεθίσματα.                                                                                        Έλεγχος ανταπόκρισης Κουνώντας ελαφρά από τους ώμους του θύματος φωνάξτ

Αντιμετώπιση πνιγμονής σε ενήλικες

Πνιγμονή συμβαίνει όταν ένα ξένο σώμα, για παράδειγμα ένα κομμάτι τροφής, σφηνώνεται στο πίσω μέρος του λαιμού φράζοντας την είσοδο του αέρα στους πνεύμονες. Πρόκειται για μία εξαιρετικά επείγουσα κατάσταση η οποία εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα από τους παρευρισκόμενους μπορεί να αποβεί θανατηφόρα. Η ψυχραιμία και η γνώση βασικών χειρισμών τους οποίους όλοι θα πρέπει να γνωρίζουμε μπορεί να αποδειχθούν σωτήριες.  Αντιμετώπιση  • Εάν το άτομο βήχει, μην επιχειρήσετε να του δώσετε χτυπήματα στην πλάτη όπως συνήθως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Σταθείτε δίπλα του και παρακινείστε το να βήξει. Το γεγονός ότι βήχει σημαίνει ότι περνάει αέρας και με την πίεση αυτή του αέρα το ξένο σώμα θα βγει απελευθερώνοντας τον αεραγωγό. Εάν δοθούν χτυπήματα στην πλάτη υπάρχει ο κίνδυνος αυτά να μετακινήσουν το ξένο σώμα και να φράξουν τελείως τον δρόμο του αέρα προς τα πνευμόνια.  • Εάν το άτομο σταματήσει να βήχει ή δεν βήχει καθόλου, στην εναγώνια προσπάθειά του να μας δείξει ότι πνίγεται

Πνιγμονή σε παιδιά και βρέφη

Ο απόλυτος εφιάλτης κάθε γονιού. Μια τόσο σοβαρή κατάσταση η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί ταχύτατα από αυτούς που θα βρεθούν δίπλα στο παιδί την δεδομένη στιγμή, η κατάληξη θα είναι μοιραία. Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας και τα βρέφη συμβαίνει πιο συχνά, απ’ ότι στους ενήλικες, κυρίως, γιατί ο αεραγωγός τους είναι μικρότερος από αυτόν των ενηλίκων και η γλώσσα τους μεγαλύτερη σε αναλογία προς το κεφάλι. Αντιμετώπιση πνιγμονής σε παιδιά • Εάν το παιδί βήχει, μην παρεμβαίνετε επιχειρώντας χτυπήματα στην πλάτη. Αποτελεσματικός θεωρείται ο βήχας που ακούγεται δυνατά και το παιδί μπορεί να μιλήσει, να κλάψει ή να πάρει αναπνοή πριν βήξει.  • Εάν το παιδί ΔΕΝ βήχει, εφαρμόστε έως 5 χτυπήματα στην πλάτη. Στα μεγαλύτερα παιδιά τα χτυπήματα στην πλάτη γίνονται όπως και στους ενήλικες. Στα μικρότερα μπορούμε να τα δώσουμε τοποθετώντας τα στα γόνατά μας με το κεφάλι τους χαμηλότερα από το υπόλοιπο σώμα.  • Εάν αυτό δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα εφαρμόστε έως 5 κοιλιακές ωθήσεις. Αυτές γίνονται όπως