- Λήψη συνδέσμου
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
- Λήψη συνδέσμου
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Ο απόλυτος εφιάλτης κάθε γονιού. Μια τόσο σοβαρή κατάσταση η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί ταχύτατα από αυτούς που θα βρεθούν δίπλα στο παιδί την δεδομένη στιγμή, η κατάληξη θα είναι μοιραία. Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας και τα βρέφη συμβαίνει πιο συχνά, απ’ ότι στους ενήλικες, κυρίως, γιατί ο αεραγωγός τους είναι μικρότερος από αυτόν των ενηλίκων και η γλώσσα τους μεγαλύτερη σε αναλογία προς το κεφάλι. Αντιμετώπιση πνιγμονής σε παιδιά • Εάν το παιδί βήχει, μην παρεμβαίνετε επιχειρώντας χτυπήματα στην πλάτη. Αποτελεσματικός θεωρείται ο βήχας που ακούγεται δυνατά και το παιδί μπορεί να μιλήσει, να κλάψει ή να πάρει αναπνοή πριν βήξει. • Εάν το παιδί ΔΕΝ βήχει, εφαρμόστε έως 5 χτυπήματα στην πλάτη. Στα μεγαλύτερα παιδιά τα χτυπήματα στην πλάτη γίνονται όπως και στους ενήλικες. Στα μικρότερα μπορούμε να τα δώσουμε τοποθετώντας τα στα γόνατά μας με το κεφάλι τους χαμηλότερα από το υπόλοιπο σώμα. • Εάν αυτό δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα εφαρμόστε έως 5 κοιλιακές ωθήσεις. Αυτές γίνονται όπως
Ονομάζομαι Χαριτίδου Στέλλα και είμαι Αναισθησιολογος. Εργάζομαι στις Κινητές Ιατρικές Μονάδες του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης εδώ και σχεδόν 8 χρόνια. Τόσα είναι & τα έτη που γνωρίζω και συνεργάζομαι με τον Νίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω αναρίθμητα περιστατικά να θυμηθώ, όμως ένα είναι εκείνο που σημαδεύει την συνεργασία μας. Ήταν μια πρωινή βάρδια στην ΚΙΜ Μ2 που καλύπτει τον Δυτικό Τομέα της πόλης. Όταν δεχτήκαμε την κλήση για βαρύ τροχαίο, ο Νίκος είχε ήδη σχολάσει. Όμως χωρίς δεύτερη σκέψη φύγαμε για το ΚΥ Χαλάστρας, όπου τελικά είχε μεταφερθεί η νεαρή πολυτραυματίας. Η αντιμετώπιση του περιστατικου, η σταθεροποιηση του & η διακομιδή στο εφημερευων Νοσοκομείο ήταν πραγματικά μια τεράστια πρόκληση. Ήμασταν μέσα σε ένα ΚΥ με τόσους γιατρούς και προσωπικό, αλλά επικρατούσε Βαβέλ. Ο Νίκος δεν έγινε απλώς το δεξί μου χέρι· ήξερε τι χρειάζεται να γίνει πριν καν μιλήσω. Μέσα σε περίπου 10 και πλέον άτομα που δήθεν βοηθούσαν, ήταν ο μόνος που ήξερε τι να κάνει. Η ασθενής αυτή, με τις βαρύτατες κακώσεις, υποβλήθηκε σε σειρά επεμβάσεων και μετά από μακρά νοσηλεία, εξηλθε από το Νοσοκομείο και συνέχισε την ζωή της, απολύτως φυσιολογικά σαν να μην συνέβη ποτέ το σφοδρό εκείνο τροχαίο ατύχημα.
Αυτό δεν είναι τυχαίο. Οφείλεται στο γεγονός ότι εκείνη την ημέρα, συνεργάτη είχα τον Νίκο.
Δεν είναι φίλος μου, είναι όμως ένας από τους αξιολογοτερους Διασώστες που διαθέτει το ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης. Και αυτή η ασθενής ζει σήμερα, γιατί ήταν ο Νίκος εκεί, εκείνη την ημέρα, εκείνες τις στιγμές. Τέτοιοι άνθρωποι, τέτοιοι επαγγελματίες είναι αυτοί που κάνουν την διαφορά. Που εμπνέουν και άλλους να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.
Νίκο, δεν σου το έχω πει ποτέ κατ'ιδιαν & χαίρομαι που το κάνω εδώ, στο blog σου· για εκείνη την ημέρα, για εκείνη την ασθενή σε ευχαριστώ πραγματικά πολύ, ήταν μια άρτια συνεργασία & η παρουσία σου εκεί για μένα ήταν μεγάλη στήριξη & ανακούφιση! Είμαι περήφανη για όσα έχεις καταφέρει & αποτελείς παράδειγμα για όλους τους υπόλοιπους!
Να μην εφησυχάζεις λοιπόν, γιατί τα καλύτερα έρχονται και είμαι σίγουρη ότι η πορεία σου θα συνεχίσει να είναι φωτεινή και αξιόλογη.
Καλή επιτυχία στο blog, καλοτάξιδο & μπράβο για το μεράκι σου & την αγάπη που βάζεις σε ότι κάνεις!
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πάρει πράγματα και διδαχές από την Επείγουσα. Και υπάρχουν και άνθρωποι που στην Επείγουσα έχουν δώσει· εσύ είσαι ένας από αυτούς...
Χαριτίδου Στέλλα
Αναισθησιολογος,
Ιατρός ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης
Όταν πριν τρία χρόνια συμμετειχα σε σεμινάριο της ΕΠΣ Φλώρινας για τις πρωτες βοήθειες στον αθλητισμό δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσε να επηρεάσει την ζωή μου. Μεταξύ άλλων ο εξαίρετος επιστήμονας κυριος Νίκος Γκουρτζας αναφέρθηκε στις περιπτωσεις πνιγμου και πνιγμονης.Η επιμονή μου ακόμη και την ώρα του διαλλειμματος με έφερε στην σκηνή με το Νίκο να μου δείχνει τον τρόπο αντιμετώπισης όταν πνίγεται κάποιος από ξένο σώμα. Οδηγίες σαφείς και κατανοητές από έναν άνθρωπο που όχι μόνο έχει γνώσεις αλλά και τις μεταδίδει με αμεσότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μετάδοση της γνώσης δεν είναι αυτοσκοπός της στειρας μαθησης. Γίνεται για εκείνο το Αν..
Τι κάνουμε Αν..
Πως να χειριστούμε με ψυχραιμία και υπευθυνότητα Αν. ..
Ένα χρόνο μετά λοιπόν ο δεκαχρονος τότε γιος μου σε εμποροπανήγυρη στην Σκοτουσσα Σερρών πνιγηκε από δυο κομμάτια σουβλάκι. ..ΔΥΟ....Ήταν δίπλα μου στο τραπέζι κι όπως μας είχε διδάξει ο Νίκος (συγγνώμη εκ των προτερων για τον ενικό αλλά πως αλλιώς να εκφωνήσεις κάποιον που έσωσε τη ζωή του παιδιου σου) με την σωστή αντιμετωπιση - παροχη πρωτων βοηθειών του τα αφαιρεσα. Ήμουν απολυτα ψυχραιμος γιατί ήξερα τι επρεπε να κάνω.Οι ανθρωποι τριγυρω ρωτούσαν αν ειμαι νοσηλευτης ή γιατρος. Μου έδιναν συγχαρητήρια και μου χτυπουσαν φιλικά την πλατη . Στιγμές σοκαριστικές που δε θα σβήσουν ποτε από την μνήμη την δική μου και του Αχιλλέα.
Και κάθομαι και σκέφτομαι και τελικά καταλήγω στην αξία της εκπαίδευσης. Στην σπουδαιοτητα του να σώσω μιαν ανθρώπινη ζωή. Το υπέρτατο όλων είναι αυτό. Να μπορείς να σώσεις τον διπλανό σου γιατί ξέρεις ΠΩΣ.
Αισθάνομαι τυχερός που σε γνώρισα, που σε άκουσα και που διδάχτηκα από εσένα. Θα νιώθω παντοτε ευγνωμοσύνη και θα είμαι οποτε θέλεις στην διάθεση σου. Ο Θεός να σου δίνει υγεία και δυναμη να συνεχίσεις να κοινωνεις τις γνώσεις και την εμπειρία σου. Ιστορίες -προσωπικες καταθέσεις σαν την δική μου επιβεβαιώνουν το ποσο σημαντικό είναι.
Σε ευχαριστώ για μια ακόμη φορά μέσα από την καρδιά μου...