Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των διαφορετικών μορφών άσκησης

Τα γυμναστήρια επιτέλους άνοιξαν! Πολλοί από σας θα αρχίσετε και πάλι να γυμνάζεστε στους χώρους τους με στόχο την την βελτίωση της σωματικής και ψυχικής σας υγείας. Πώς επιδρούν όμως επάνω στο σώμα μας οι διαφορετικές μορφές άσκησης; Ποιος συνδυασμός είναι ο πιο ωφέλιμος; Το άρθρο του Γιώργου Σαρογλάκη που ακολουθεί επιχειρεί να μας διαφωτίσει επάνω στο συγκεκριμένο θέμα:

"Μια συζήτηση που συχνά ακούγεται στους χώρους της άθλησης, μεταξύ των ασκουμένων είναι για το ποιο είδος άσκησης έχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Συνήθως η συζήτηση περιστρέφεται αν είναι αρκετό κάποιος, να ασκείτε  μόνο με  αερόβιες ασκήσεις (π.χ. τρέξιμο)   ή είναι καλύτερα να ασκείτε με αντιστάσεις ;  Και φυσικά υπάρχει και άποψη που  ισχυρίζεται ότι δεν χρειάζεται τίποτα από τα παραπάνω όσον αφορά την υγεία του ανθρώπου,  αν  κάποιος προσέχει την ποιότητα της διατροφή του και κρατάει το σωματικό του βάρος σταθερό και μέσα στα πλαίσια που ορίζουν ο Παγκόσμιος Οργανισμός  Υγείας.

Στην συνέχεια θα παραθέσουμε τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία που μπορεί να εμφανιστούν αν κάποιος ακολουθήσει μόνο την μία άποψη και δεν ασχοληθεί καθόλου με τις υπόλοιπες . Φυσικά θα πρέπει να τονίσουμε ότι αν κάποιος καταφέρει και εντάξει και τις τρείς μορφές άσκησης στην ζωή του, εκτελώντας ένα σωστά δομημένο πρόγραμμα άσκησης και διατροφής, τότε θα έχει να  λαμβάνει μόνο τα θετικά στοιχεία που αναφέρονται, αποκτώντας μια άριστη υγεία, καλή ποιότητα ζωής και πολλές πιθανότητες μακροζωίας.

ΤΑ  "ΣΥΝ"  ΤΗΣ  ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ  ΜΟΝΟ  ΜΕ  ΑΕΡΟΒΙΑ  ΑΣΚΗΣΗ

                           ü  Αθλητική καρδιακή υπετροφία, με αποτέλεσμα λιγότερους παλμούς και η καρδιά               στην διάρκεια του χρόνου να μην επιβαρύνεται 

            ü Διατήρηση ελαστικότητας αρτηριών & φλεβών

ü  Φυσιολογική αρτηριακή πίεση

ü  Αύξηση αριθμού τριχοειδών αγγείων

ü  Αύξηση όγκου αίματος

ü  Αύξηση αριθμού ερυθρών αιμοσφαιρίων

ü  Βελτίωση χοληστερινικού προφίλ

ü  Ενδυνάμωση αναπνευστικών μυών

ü  Αύξηση μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου

ü  Αύξηση όγκου αναπνοής

ü  Αύξηση κατανάλωσης θερμίδων

ü  Μείωση αναπνευστικής συχνότητας

ü  Μείωση χρόνου ανάληψης μετά από προσπάθεια

ΤΑ  "ΠΛΗΝ"  ΤΗΣ  ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ  ΜΟΝΟ  ΜΕ  ΑΕΡΟΒΙΑ  ΑΣΚΗΣΗ

­ ­  ·   Αύξηση φλεγμονών & αρθρικών πόνων κυρίως τον κάτω άκρων

  ·  Συχνές κράμπες

­   ·  Αυξημένη απώλεια πρωτεϊνών

­  ·  Υπερπαραγωγή κετογονικών σωμάτων

­   ·  Σύνδρομα υπέρχρησης της άρθρωσης του  γονάτου και της ποδοκνημικής

­   ·  Ελάττωση μυϊκού ιστού

­  ·  Υπερβολική καταστροφή ερυθρών αιμοσφαιρίων

­  ·  Αύξηση καταβολικών διεργασιών

ΤΑ  "ΣΥΝ"  ΤΗΣ  ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ  ΜΟΝΟ  ΜΕ  ΒΑΡΗ

ü Αύξηση μυϊκού όγκου (υπερτροφία)

ü Αύξηση μυϊκής δύναμης & μυϊκής αντοχής

ü Αύξηση του χρόνου που χρειάζεται για να επέλθει κόπωσης

ü Αύξηση ή διατήρηση της οστικής πυκνότητας

ü Τόνωση συνδέσμων & τενόντων

ü Μείωση πιθανοτήτων τραυματισμών

ü Βελτίωση σωματικής εμφάνισης

ü Μείωση σωματικού λίπους

ü Αύξηση κατανάλωσης θερμίδων στην ηρεμία λόγω αυξημένης άλιπης σωματικής μάζας

ü Συμμετρική ανάπτυξη μυϊκών ομάδων

ΤΑ  "ΠΛΗΝ"  ΤΗΣ  ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ  ΜΟΝΟ  ΜΕ  ΒΑΡΗ

­·  Μείωση μυϊκής ελαστικότητας & αρθρικής ευκαμψίας.(θα πρέπει να εκτελούνται  προγράμματα   ευκινησίας)

­·  Επιβάρυνση καρδιαγγειακού συστήματος. (θα πρέπει να εκτελούνται  προγράμματα  αερόβιας άσκησης).

­·  Μυϊκοί σπασμοί

­·  Πόνοι στις αρθρώσεις

­·  Συχνά προβλήματα στην σπονδυλική στήλη

­·  Μείωση της αερόβιας ικανότητας

­·  Καταστροφή μυϊκών ινών (ραβδομυόλυση)

ΤΑ  "ΣΥΝ"  ΜΟΝΟ  ΤΗΣ  ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ  ΧΩΡΙΣ  ΕΞΑΣΚΗΣΗ

ü Ολική αποφυγή βιταμινικής ή ενεργειακής έλλειψης

ü Πλήρης κάλυψη σε θρεπτικά συστατικά

ü Σημαντική βελτίωση της πέψης

ü Ρύθμιση του αισθήματος της πείνας

ü Ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος

ü Έλεγχος του σωματικού βάρους

ΤΑ  "ΠΛΗΝ"   ΜΟΝΟ  ΤΗΣ  ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ  ΧΩΡΙΣ  ΕΞΑΣΚΗΣΗ

­·  Μειωμένες καύσεις

­·  Υποκινητικότητα

­·  Μείωση μυϊκής μάζας

­·  Μείωση λειτουργικότητας ζωτικών οργάνων

­·  Μείωση ανθεκτικότητας οστών

­·  Μείωση μυϊκής δύναμης

­·  Μειωμένη ταχύτητα μεταβολισμού

­·  Μειωμένη αντοχή για τις καθημερινές εργασίες

·  Εμφανισιακές ατέλειες

 

Ο Γιώργος Σαρογλάκης ανήκει στο Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου διδάσκει το μάθημα της Άρσης Βαρών. Στο παρελθόν δίδαξε για πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας τα μαθήματα της ¨Μυϊκής ενδυνάμωσης με βάρη¨ & ¨Εναλλακτικές μορφές άσκησης¨ στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού. Υπήρξε επί σειρά ετών πρωταθλητής Ελλάδος στην Άρση Βαρών, διεθνής κριτής και προπονητής στην Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Άρσηs Βαρών (I.W.F.) καθώς και εθνικός προπονητής σε άτομα με ειδικές ανάγκες στο άθλημα της Άρσης σε πάγκο με διεθνείς επιτυχίες και μετάλλια. Έχει δημοσιεύσει εργασίες σε διεθνή περιοδικά στους τομείς της Άρσης Βαρών, της άσκησης σε γενικούς πληθυσμούς και ασκούμενους γυμναστηρίων και έχει κάνει πλήθος σχετικές παρουσιάσεις σε συνέδρια, σεμινάρια, ημερίδες και είναι συγγραφέας βιβλίων για την Άρση Βαρών.